Kandydaci Głosu otrzymali Nagrodę Prezydenta Koszalina w Dziedzinie Kultury

Piotr Polechoński pierwszą książkę opublikował w 2006 roku, w ubiegłym ukazała się siódma, szczęśliwa, bo kupić ją może czytelnik w każdym zakątku kraju. To „Sekrety Koszalina” wydane w ramach ogólnopolskiego cyklu „Sekrety miast”. Teraz każdy może poznawać Koszalin - najpierw czytając, a po takiej „przystawce” najlepszym wyborem na danie główne będzie wizyta w mieście.

Mariusz Rodziewicz to samobieżna encyklopedia muzyki z rozbudowanymi rozdziałami lokalnymi. Od siedmiu lat prowadzi bloga GraMuzyka, od trzech organizuje cykliczną Giełdę Płytową. Swoje miejsce ma tu też koszalińska scena muzyczna. Mariusz wydał serię płyt „Z archiwum koszalińskiego rocka”, w ubiegłym roku składanki dedykowane były nieistniejącym już zespołom rockowym i metalowym z Koszalina. Można je znaleźć w zbiorach Archiwum Państwowego. Można dziś, można będzie za wiele, wiele lat.

Tak oto obaj panowie piszą historię! Co ważne, swą twórczość znają i wzajemnie ją doceniają. - Giełdy Płytowe i ich sukces frekwencyjny to jedno - mówi Piotr Polechoński. - Dla mnie ogromnie ważna jest praca Mariusza - archiwisty. On nie wydobył czegoś z archiwum warszawskiego rocka, nie sięgnął po coś, co podane jest praktycznie na tacy. Zdecydował się szukać, odkrywać, dla czegoś wręcz wykopać studnię. I to wielka rzecz. To jest ogromnie cenne - akcentuje.

Mariusz miał z pracą Piotra o tyle łatwiej, że teksty kolegi często publikował na stronie internetowej „Głosu” - jest redaktorem online portalu gk24.pl. Poznawał je na bieżąco i w ten sposób odkrywał przeszłość Koszalina. - Nie czytałem jeszcze najnowszej książki Piotra, a jestem jej ogromnie ciekawy. Piotr opowiadał o pracy nad nią, o wymaganiach redaktora, który... no cóż, nie był kolegą z redakcji. Muszę znaleźć tylko trochę wolnego czasu, a jest go zdecydowanie za mało - mówi.

Są dziennikarzami, są z Koszalina, łączy ich też to, że pracę połączyli z pasją. To, jak mówią, chroni przed „wypaleniem”. I zapewnia stały dopływ pomysłów. Mariusz długą listę muzycznych aktywności chce wzbogacić o miks dźwiękowo-charytatywny. - Na następną giełdę płytową chcę przygotować składankę z muzyką do break dance - zapowiada. W ten sposób nasz redakcyjny kolega chcę zbierać pieniądze na rzecz chorego 2-letniego Maciusia, synka instruktora tańca break dance w Koszalinie. W międzyczasie pracuje nad stworzeniem wystawy poświęconej historii koszalińskiego rocka, która ma być jedną z atrakcji czerwcowej Nocy Archiwów.

Piotr Polechoński również ma ambitne plany. - To ciekawe, ale w 2006 roku byłem przekonany, że moja książka jest zwieńczeniem pracy nad historią Koszalina, a nie początkiem pewnej drogi - wspomina. - Zastanawiałem się, jak długo można pisać o historii Koszalina i dziś już wiem, że ja, że moja praca to odpowiedź na zapotrzebowanie koszalinian. Mieszkańcy sami przynoszą tematy, opowieści rodzinne, inspirują mnie. Zawsze, kiedy przychodzi swego rodzaju zmęczenie, pojawia się coś nowego. Zresztą, kiedy pomyślałem, że książka wydana przez Księży Młyn jest takim zwieńczeniem mojej pracy, dostałem propozycję z Instytutu Pamięci Narodowej, by pokazać historię Koszalina pod zupełnie innym kątem - zapowiada. I teraz ten projekt zajmuje Piotra po godzinach. A skoro już wywołaliśmy ten czas „po godzinach”, pytamy obu panów o trzeciego laureata nagrody prezydenta, również kandydata „Głosu”, spektakl „Czekamy na sygnał”, który został Wydarzeniem Roku. - Muzycznie to dla mnie kosa. Petarda. Spektakl mnie zmiażdżył! - nie kryje emocji Mariusz Rodziewicz. - Aranżacje wykonane są przefachowo. Muszę przyznać, że wybór kapituły to duże zaskoczenie, bo dotąd kategoria Wydarzenie Roku zdominowana była przez imprezy realizowane przez dużo większe składy z dużo większym wsparciem. A dla mnie jej sensem jest nagradzanie wydarzeń spoza kręgu instytucjonalnie związanego z kulturą. Zobaczcie, aktorzy BTD spektakl ten zrealizowali po godzinach. Tak jak ja tworzę bloga po godzinach, organizuję giełdę po godzinach.

Zaangażowanie - to filar kultury w każdym miejscu, nie tylko w Koszalinie. A co Koszalin wyróżnia? Co w kulturze mamy naj, a czego brakuje? - Wyróżnia nas na pewno Festiwal „Młodzi i Film”. To marka i tradycja, impreza o szerokim zasięgu odbiorców i jednoznacznie kojarząca się z Koszalinem - wskazuje Piotr. - Niedosyt czuję w odniesieniu do amfiteatru. Mam wrażenie, że jego potencjał nie był dotąd w pełni wykorzystany.

- W kontekście nagród prezydenta brakuje mi w gronie laureatów pozostałych kandydatów Głosu. Osób spoza instytucji kultury - podkreśla Mariusz. - Myślę o organizatorach Retro Games Show, czy Good Vibe Festiwal, o którym, jak o MiFie, zaczyna być głośno w kraju.

Obaj panowie podkreślają też, że koszalinianie nie mają się czego wstydzić. Kamil Piotrowicz, Daria Zawiałow, Wasilewski Trio - kolejne nazwiska pokazują, że nasza kultura wcale nie jest powiatowa. Ona jest ważną składową polskiej kultury. - Wiele zależy od organizatorów, czy mają poczucie organizowania imprezy miejskiej, noszą bagaż powiatowości, czy zechcą się czasem „wygłupić” i zrobić coś na skalę ogólnopolską - wskazują dziennikarze.

* * *

Rozmowa z Marcinem Borchardtem, prezesem Stowarzyszenia Aktorzy po Godzinach, którego spektakl „Czekamy na sygnał” na wniosek „Głosu” został Wydarzeniem Kulturalnym Roku 2017.

„Czekamy na sygnał” to spektakl muzyczny. Czy planujecie wydać zaaranżowane do niego utwory?

Na razie mamy wersję filmową. Jeszcze nieoficjalną. Jednak najpierw chcemy trafić do widzów w kraju ze spektaklem granym na żywo. Staramy się wystąpić na Woodstocku i punkowym festiwalu Rock na Bagnie.

A ten najbliższy występ?

Konfrontacje w Szczecinie.

Czy rozpoczynając pracę nad tym projektem zakładaliście, że może zaprowadzić was po odbiór statuetki za najważniejsze wydarzenie roku w Koszalinie?

Nie, ale myślę, że nikt tymi kategoriami się nie kierował. Wierzyliśmy w sens tego, co chcieliśmy powiedzieć. Chcieliśmy przekazać treść zapisaną w muzyce punkowej, w muzyce epoki, która minęła artystycznie i politycznie. To ważny głos w kontekście zapętlających się realiów świata. Historia lubi się powtarzać. Na to chcieliśmy zwrócić uwagę, niezależnie czy to na scenie kameralnej, czy festiwalowej.

Obserwujecie reakcje widzów. Przekaz trafia?

Widzowie bardzo głęboko wchodzą w treść przekazu. Mocno przeżywają spektakl i jednocześnie potwierdzają, że o trudnych sprawach chcą rozmawiać. A to dla nas bardzo ważny sygnał.

Spektaklem rozbudziliście apetyty widzów. Co w najbliższym czasie planujecie robić po godzinach?

Chcemy zagęścić wszystkie akcje, szczególnie czytania po godzinach, których mamy niedosyt. Chcemy też trafiać z nimi do przedszkoli i tworzyć repertuar dziecięcy.

Ostatnio często was widać i słychać w szpitalu.

Przynajmniej raz w miesiącu staramy się pomóc dzieciom na trochę zapomnieć o chorobie. Bardzo chcemy dzielić się również radością!

POLECAMY:

Droga S6. Obwodnica Koszalina i Sianowa rok później

Kolorowy korowód przemaszerował ulicą Zwycięstwa

Gk24.pl

Zachęcamy również do korzystania z prenumeraty cyfrowej Głosu Koszalińskiego