Ochrona łososia atlantyckiego i minoga rzecznego na Specjalnym Obszarze Ochrony Siedlisk Dorzecze Parsęty [WIDEO]

Podejmowane próby zachowania łososia w rzekach Polski, a także objęcie go od 1984 r. ochroną gatunkową, nie dały efektów. Łosoś ostatecznie wyginął w polskich rzekach w 1985 r. W kolejnych latach rozpoczęto prace nad przywróceniem występowania tego gatunku, które trwają do dzisiaj.

Występowanie łososia atlantyckiego jest w chwili obecnej zależne od czynnych działań ochronnych, do których zaliczyć można m.in.: udrażnianie rzek, budowę tarlisk, ochronę wód przed zanieczyszczeniami oraz kłusownictwem, a także zarybienia. Stąd działania podjęte przez Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty w ramach projektu „Ochrona łososia atlantyckiego i minoga rzecznego na Specjalnym Obszarze Ochrony Siedlisk Dorzecze Parsęty”, gdzie jednym z głównych działań jest budowa 6 tarlisk dedykowanym rybom łososiowatym, zlokalizowanych na 3 dopływach Parsęty: Dębnicy, Liśnicy i Mogilicy.

Rzeka Parsęta wraz z większością dopływów, szczególnie w górnej części dorzecza, ze względu na spadki podłużne charakteryzuje się szybkim przepływem wody, a co za tym idzie dno tych cieków jest twarde, a w substracie głównie spotykamy różnej wielkości żwir i piasek. Taki układ dna wraz z dużym natlenieniem wody powodują, że rzeka ta jest bardzo dobrym środowiskiem dla bytowania i rozrodu ryb dwuśrodowiskowych takich jak łosoś atlantycki i troć wędrowna.

Jednym z istotniejszych działań realizowanych w ramach projektu, jest montaż licznika z kamerą na przepławce elektrowni w Rościnie. Dzięki licznikowi możliwy jest monitoring wędrówek wszystkich ryb, przemieszczających się wzdłuż rzeki. Kamera jest włączona 24h/dobę, działa także na podczerwień. Wszystkie filmy są zapisywane elektronicznie. Dostęp do nich ma Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty oraz Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie, który prowadzi badania nad migracją ryb łososiowatych.

W projekcie realizowane są również działania polegające na odbudowie populacji łososia atlantyckiego poprzez zarybienia. Łącznie do Parsęty i jej dopływów przez 4 lata realizacji projektu trafi 274 200 szt. łososia w różnym stadium rozwoju: od wylęgu żerującego do 2-letnich smoltów. Co istotne, aż 24 tys. smoltów trafiających do rzeki zostanie oznakowanych małymi, nieinwazyjnymi znaczkami PIT, które umożliwią śledzenie wędrówek łososi za pomocą znajdujących się na rzece anten oraz licznika zamontowanego na przepławce w Rościnie.

W ramach projektu prowadzona jest również kampania społeczno-edukacyjna „STOP kłusownictwu”, której celem jest uświadomienie wpływu kłusownictwa na zmniejszenie bioróżnorodności na przykładzie rzeki Parsęty oraz piętnowanie nielegalnych połowów.

Projekt jest realizowany przy ścisłej współpracy z Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie oraz Instytutem Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie.

Realizacja projektu stworzy warunki do odbudowy silnej, samoodradzającej się populacji łososia atlantyckiego i zwiększenia liczebności populacji minoga rzecznego w Parsęcie i jej dopływach.

Projekt dofinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, działanie 2.4 oś priorytetowa V oraz Baltic Sea Conservation Foundation.