Budowa kościoła pw. Ducha Świętego. Były mury, był chrzest

Jakiś czas temu opublikowaliśmy jedno ze zdjęć, które do naszej redakcji nadesłał jeden z Czytelników. Uwieczniony na nim został czas, gdy w Koszalinie budowano jedną z największych, współczesnych koszalińskich świątyń - kościół pod wezwaniem Ducha Świętego. Dziś ponownie wracamy do tamtej inwestycji, dzięki Annie Kuras, naszej stałej Czytelniczce, która kolejny raz podzieliła się z naszymi Czytelnikami zdjęciem ze swojego rodzinnego albumu. - Fotografia ta została wykonana w któryś letni dzień roku 1984. Widać na nim członków muzycznego zespołu "Iskra", a wśród nich moich rodziców, oraz to, jak przebiegała sama budowa. Rok później kościół musiał już być w dużej mierze zbudowany, a na pewno zadaszony, bo właśnie tutaj zostałam ochrzczona. To dla mnie piękna pamiątka rodzinna, ale też istotny zapis najnowszej historii mojego rodzinnego miasta, gdy tworzyło się w nim coś ważnego. Dlatego pomyślałam, że dzięki temu zdjęciu ci Czytelnicy "Głosu", którzy pamiętają tamte dni, wrócą do nich wspomnieniami - mówi młoda koszalinianka.

Parafia pod wezwaniem Ducha Świętego - jedna z największych w Koszalinie - została powołana do życia przez biskupa Ignacego Jeża 4 listopada 1980 roku. Od początku do chwili obecnej jej proboszczem jest ksiądz Kazimierz Bednarski. Wraz z powstaniem parafii został przygotowany projekt budowy dużego kościoła wraz z aneksami: kaplicą, biurem parafialnym, częścią mieszkalną dla księży oraz odrębnym zespołem klasztornym dla sióstr i częścią katechetyczno-spo- łeczną z pełnowymiarową salą sportową. Jednak zanim budowa kościoła ruszyła szybko postawiono obok kaplicę, która na czas stawiana głównej świątyni miała dla wiernych stać się pierwszym, tymczasowym kościołem. Stało się to 13 czerwca 1981 roku. Do tego czasu mieszkańcy parafii modlili się w kościele w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Jednak zakładana tymczasowość okazała się dłuższa niż sądzono, bo właściwy, tak dobrze dziś znany wszystkim koszalinianom kościół, ukończono budować dopiero pięć lat później. Jego poświęcenie miało miejsce 24 grudnia 1986 roku