Uczniów trzeba szanować

- Poznała Pani szkołę od podszewki?
- Myślę, że tak, bo w oświacie pracuję już 20. rok. Zaczynałam od podstaw, byłam wychowawczynią w internacie, pracowałam w świetlicy i bibliotece. Szkolnym pedagogiem jestem od 5 lat.

- Mówi się, że wiek gimnazjalistów wręcz wymusza problemy wychowawcze, czy potwierdza to Pani ze swojej praktyki?
- Nie ulega wątpliwości, że to na pewno jest wiek, w którym młodzi ludzie zmagają się z wieloma problemami związanymi z dorastaniem. I te problemy w gimnazjum się kumulują. Co prawda nie mam doświadczenia ze szkoły podstawowej, czy ponadgimnazjalnej, ale w gimnazjum też łatwo nie jest. Myślę, że sukces w pracy z młodzieżą w 90 procentach zależy od tego, jak sobie z nimi ułożymy relacje, najlepiej partnerskie. Ważne, aby podchodzić do ucznia z szacunkiem i życzliwością, aby czuł, że jest podmiotem. Z racji swoich obowiązków mam zwykle do czynienia z młodzieżą tzw. trudną, notującą niepowodzenia w nauce, a bywa, że mającą już kontakt z policją i prawem. Myślę, że dzięki właściwemu podejściu nie zdarzyło się jeszcze, aby jakiś uczeń odezwał się do mnie wulgarnie lub był agresywny.

- Ale w szkole nie macie samych "niegrzecznych".
- To prawda, udało nam się zrealizować projekty "Zebra w mieście" i nowy "Ślimak", w którym udało nam się połączyć pracę z ową młodzieżą trudną i zdolną. I to się sprawdziło, mimo początkowych obaw. Młodzi ludzie potrafią się ze sobą dogadywać, współpracują, a co najważniejsze ci z problemami starają się dorównać zdolniejszym kolegom, razem realizują wspólne pomysły. Stają się dla nich wzorem do naśladowania.

- Jak Pani odebrała zgłoszenie do naszego konkursu "Belfer Roku"?
- Byłam totalnie zaskoczona, aż niezręcznie mi o tym mówić. Bardzo jednak za to dziękuję, to bardzo miłe.